Noord Australië en Outback
3 juni 2016 - Sydney, Australië
Mijn allerlaatste reisblog! Ik had een week in Darwin te spenderen, een paar mensen van m’n westkusttrip waren ook in Darwin. Dus ik vermaakte me prima met de avondmarkt (inclusief spectaculaire hondenshow), zonsondergang, botanische tuin, zwemmen in een nep lagoon, art gallery en…jumping crocs (niet te verwarren met de schoenen die zusters in ziekenhuizen dragen ;). Het was een boottocht op de Adelaide rivier, dichtbij het plaatsje Humpty Doo, waar ze krokodillen voeren met stukjes waterbuffel. De krokodillen moesten wel een sprongetje maken om het vlees te vangen, zie het als een soort van workout met beloning. Voordat je de boot op gaat kan je nog even een bakje koffie doen. Op alle tafels liggen dikke mappen vol met krantenartikelen over vreselijke en soms dodelijke incidenten tussen krokodillen en mensen in Noord-Australië. Voordat je een voet op de boot zet moet je toch even 3 keer slikken en… handjes binnenboord houden natuurlijk, want ze vreten alles op wat een hartslag heeft. Na een week heb je Darwin en het uitgaan daar wel gezien. Het stikt daar van de mannen, waaronder veel backpackers die in de bouw werken. De vrouwen zijn zwaar in de minderheid en worden tijdens het uitgaan elke avond besprongen door allerlei dronken mannelijke backpackers. Hopeloos…
De volgende trip zou van Darwin naar Alice Springs gaan: 3 dagen rondom Darwin in national parken Kakadu en Litchfield, dan 3 dagen van Darwin naar Alice Springs en dan 3 dagen rondom Alice Springs naar Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon. Kakadu en Litchfield staan bekend om schitterende watervallen, natuur, wildlife en van de film Crocodile Dundee! We begonnen met een boottocht door de Mary River wetlands, deze zit vol met krokodillen zeggen ze (handjes binnenboord!). Het resultaat was alleen 2 kleine krokodilletjes maar het was prachtig om tussen de grote waterlelies te varen. Je kan alleen tijdens het dry season (van april t/m oktober) in de watervallen zwemmen, want tijdens de wetseason zitten er zoutwaterkrokodillen in het water die dus alles opvreten wat langskomt. De rangers halen deze weg voordat mensen er in mogen zwemmen. Zoetwaterkrokodillen halen ze niet weg, want deze zijn niet gevaarlijk voor de mens, het kon dus zijn dat je oog in oog stond met een zoetwaterkrokodil. En hoe checken ze of het water zoutwaterkrokodil vrij is? Ze plaatsen een rubberen bal ingesmeerd met visolie langs de kant van het water en checken na een paar dagen of er tandafdrukken in staan, daarna is het een kwestie van evacuatie naar een krokodillenfarm. Beetje sneu zou je denken maar de gids vertelde dat, sinds de krokodillen een beschermd diersoort zijn, ze zich ontzettend verveelvoudigd hebben wat gevaarlijke situaties oplevert.
Eén van m’n favoriete watervallen waren de Gumlum falls. Onderaan de waterval kon je zwemmen maar helemaal bovenop de waterval was een ‘infinity pool’ (oneindig). Ook de Buley waterholes waren een waterpret voor iedereen. Het was een soort van rivier met diverse levels en watervalletjes. In het weekend komen hier menig Australiërs relaxen en een biertje drinken in deze natuurlijke jacuzzi’s. Voor hen is het altijd beer o’clock, anywhere, anytime!
In het noorden heb je een aboriginal gebied waar je toestemming voor moet vragen, de tour gaat er niet heen, we zijn alleen bij een uitkijkpunt geweest, maar je zag de naam van het gebied op alle kaarten in alle café’s. Het heet: Arnhemland! Dit is benoemd naar een Nederlands VOC schip ‘de Arnhem’ die in 1623 de noordkust van Australië verkende. Je hebt in het noorden zelfs de Arnhem highway. Raar om Arnhem overal in het noorden van Australië tegen te komen. De groep was soms niet helemaal geïnteresseerd in de omgeving, merkte ik. We kwamen bij een mooie waterval aan en aan het begin van het pad stond een bord met ‘gratis wifi spot’. Iedereen rende er naar toe en ging liever op de gratis wifi dan naar de waterval toe. Ik vond het wel een hilarische situatie en heb er maar een foto van gemaakt…die jeugd van 2016 tegenwoordig!
Rondom de watervallen en op de kampeerterreinen waar we sliepen kwamen we regelmatig grote spinnen tegen. Zoals de Huntsman, een grote, griezelige, witte spin die in de boom zit en geen web maakt maar op jacht gaat. Ook kwam ik regelmatig een Golden orb spider tegen, een geel-zwerte spin, oftewel de Vitesse spin, waarvan het vrouwtje in een groot web zit met diverse kleine mannetjes die ze soms op eet. Girlpower! Als je van je tent naar het toilet ging en je met je hoofdlampje (een Petzel, geleend van broer Bart, thanks big bro!) op de grond scheen, zag je dat het gras regelmatig licht gaf, dit waren reflecterende ogen van spinnen op de grond!Het landschap van West-Australië en North-Territory wordt gekenmerkt door de vele termietenheuvels. Sommige zijn wel meters hoog (zie foto), het weerhoudt de kolonie, die helemaal onder de grond zit, tegen bosbranden. De heuvels zijn gebouwd van o.a. de uitwerpselen en slijm van de grasetende termieten gemengd met zandkorrels. Tja je moet wat voor over hebben om je huisje te beschermen tegen vuur.
Na Kakadu en Litchfield was het tijd om van Darwin naar Alice Springs te rijden, een lange rit van 1500 km! Dat is ongeveer van Arnhem naar Barcelona! We hadden nu een andere gids, een hyperactieve, vrouwelijke hippie waarvan het haar gedurende de dag steeds wilder ging zitten. Ze wist echt alles over de natuur, allerlei Aboriginal verhalen, de geschiedenis, dus super interessant. Zo vertelde ze bijvoorbeeld het verhaal over het ontstaan van de Stuart Highway, de weg van 2800 km die helemaal dwars door Australië van zuid (port Augusta, dichtbij Adelaide) naar noord (Darwin) gaat. John Stuart was de eerste Europeaan die deze tocht heeft gemaakt in de 19e eeuw. Een zware tocht waar hij jaren, in totaal 6 expedities, over heeft gedaan, want elke keer ging hij terug naar de basis in het zuiden vanwege het gebrek aan water, elke keer een stukje verder en dan weer terug. Hij kwam regelmatig aboriginals tegen waar hij mee kon onderhandelen en zij konden hem water aanwijzen. Maar er was ook een groepje die hem weg probeerden te jagen door boemerangs net boven de hoofden van de paarden te gooien, dit plaatsje heet later hoe toepasselijk ook, Attack creek. Ik snap wel dat de aboriginals soms voor hen vreesden, want de paarden vraten alles kaal en dronken de schaarse watermeertjes soms in één teug leeg! Niks bleef er voor de locals over.
Niet veel later na de expedities hebben ze een telegraaflijn van zuid naar noord gebouwd, want het nieuws van Engeland naar Australië duurde soms wel 7 maanden! Na die telegraaflijn duurde het maar 11 minuten. De Stuart highway staat nu ook wel bekend om de tweejaarlijkse World solar challenge, waar de Nederlanders uiteraard ook aan meedoen. In een pub langs de snelweg had de barman een t-shirt van team Eindhoven aan!
We zijn tijdens de rit bij bijzondere plaatsjes gestopt, zoals Daly waters, één van de bekendste pubs van Australië. Binnen ziet het eruit alsof er een obsessieve verzamelaar woont. Slippers, ID kaarten, vlaggen, t shirts, bh’s zijn nog maar een kleine greep uit de verzameling. Ook stopten we bij Karlu Karlu, oftewel Devils Marbles, een natuurverschijnsel waar ronde rode rotsen op mysterieuze wijze op elkaar balanceren. Een plaatsje wat ik niet zo snel vergeet is Wycliffe well, een plaatsje waar mensen UFO’s hebben gezien, net als Roswell in Amerika. We stopten bij een café en tankstation. Voordat we uitstapten deed onze gids ineens een rare hoed met sprieten op, gemaakt van aluminium folie. Ze zei dat iedereen een helm moest maken, want anders zouden de aliens onze hersenen lezen. Nou dat lieten we ons geen tweede keer zeggen dus iedereen maakte een zelf in elkaar geflanste aluminium hoed en zette deze op. We zagen eruit als een stelletje malloten dus iedereen zat ons aan te staren toen we uitstapten. In het café hadden ze echt alles op het gebied van ufo’s en aliens. Natuurlijk hebben we veel rare foto’s gemaakt.
Alles gaat allemaal heeeel erg relaxed in noord- en midden Australië, dus als je toilet verstopt zit kan je hulp niet binnen 1 dag verwachten. NT staat voor Northern Territory maar de mensen die er wonen zeggen ook wel: Not Today, Not Tomorrow…
Op onze campsites hebben we heerlijk buiten onder de sterren in een Australische swag geslapen, een soort van slaapzak met een klein matrasje erin. Onze gids had wat worteltjes om ons heen gelegd dus in de nacht kwamen de wallabies om ons heen knabbelen, wat een topervaring! De swags legden we rondom het kampvuur, het hout verzamelden we zelf elke dag langs de snelweg!
Na 1500 km kwamen we eindelijk aan in Alice Springs, vanaf daar begon het avontuur naar Uluru, de rode rots die op veel Australische ansichtkaarten staat. Zowel geologisch gezien is het een bijzondere rots maar ook op aboriginal gebied is het een heilige plek. Rondom de rots zijn er plekken waar aboriginal art te zien is, sommige inhammen zijn bijvoorbeeld leerplekken voor kinderen, waar ze de muur gebruiken als een schoolbord. De aboriginals gebruiken Dreamtime stories, dat zijn de verhalen van het begin, de creatie van hoe de aarde en alles is gemaakt. De bekendste is van de rainbow serpent, de slang die o.a. rivieren heeft gemaakt en sommige waterplassen bewaakt. Er wordt gezegd dat je ‘m niet wakker moet maken als je daar zwemt, want daar komen natuurrampen van. Uluru heeft ook een verhaal en de gids liet allerlei plekken zien die het verhaal echt tot leven bracht. Rondom Uluru zijn duizenden vliegen die je mond, oren en neus inkruipen dus een charmant vliegnetje voorkwam dit gekriebel. Na een zonsondergang én zonsopgang bij Uluru gingen we op weg naar Kata Tjuta, ook wel many heads genoemd, een bijzondere rode rotsformatie van 36 gevormde heuvels.
De gids liet allerlei bushtucker zien, dat zijn de planten, bloemen, vruchten etc. die je kan eten en gebruiken voor medicijnen. Er is zoveel wat je kan gebruiken maar er was één plat die de gids liet zien die ze niet gebruiken, de pussy cats tail, de aboriginal Pitjanjara zeggen Mala Mala wat ‘pretty but useless’ betekent!
De laatste dag zijn we naar Kings Canyon geweest (een soort van Grand Canyon) met prachtige vormen, kliffen, bomen en Garden of Eden! ’s Ochtends om 7.00 uur stonden we al aan de voet van de Canyon, gewapend met hoofdlampje gingen we 3 uur lang hiken over de Canyon. We hadden prachtige uitzichten en we hoorden dat hier een travestieten film opgenomen was en de bekendste fotoshoot met Elle Mcpherson. Hele belangrijke informatie! Bij één boom fluisterde de gids dat er een bijzondere pygmee koala in deze boom zat. Iedereen was opgewonden en had z’n camera’s klaar…zat er een kleine knuffel koala knijper in de boom…we wisten eigenlijk ook wel dat koala’s niet in het centrum van Australië leven….of niet haha. In de garden of Eden, een zwarte waterplas met veel groen, hebben we uiteraard een appel gegeten, net als Eva van Adam. Na King Canyon was het tijd om weer naar Alice Springs te gaan.
Deze hele tour was echt één van m’n favorieten omdat dit het echte Australië liet zien! Een mooie afsluiter!
Dit was echt mijn allerlaatste blog. Ik wil iedereen graag bedanken die trouw mijn reisblog heeft gevolgd. Jullie zijn er nu vanaf haha. Na bijna anderhalf jaar te hebben gewerkt in Australië en te hebben gereisd in Australië, Filipijnen, Indonesië, Thailand, Nieuw-Zeeland en Fiji met meer dan 25 vluchten en meer dan 80 verschillende accommodaties komt er een einde aan dit grote avontuur. Ik wil Marilijn graag bedanken dat ze me opgezocht heeft in de Filipijnen, het was een geweldige tijd. En ik wil mijn ouders heel erg bedanken voor alle steun en dat ze me hebben opgezocht in Indonesië, een ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Ik heb alles kunnen doen wat ik graag wilde dus ik ben de gelukkigste persoon op aarde en dit is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Ik zie iedereen weer in Nederland!
Liefs Elke
De volgende trip zou van Darwin naar Alice Springs gaan: 3 dagen rondom Darwin in national parken Kakadu en Litchfield, dan 3 dagen van Darwin naar Alice Springs en dan 3 dagen rondom Alice Springs naar Uluru, Kata Tjuta en Kings Canyon. Kakadu en Litchfield staan bekend om schitterende watervallen, natuur, wildlife en van de film Crocodile Dundee! We begonnen met een boottocht door de Mary River wetlands, deze zit vol met krokodillen zeggen ze (handjes binnenboord!). Het resultaat was alleen 2 kleine krokodilletjes maar het was prachtig om tussen de grote waterlelies te varen. Je kan alleen tijdens het dry season (van april t/m oktober) in de watervallen zwemmen, want tijdens de wetseason zitten er zoutwaterkrokodillen in het water die dus alles opvreten wat langskomt. De rangers halen deze weg voordat mensen er in mogen zwemmen. Zoetwaterkrokodillen halen ze niet weg, want deze zijn niet gevaarlijk voor de mens, het kon dus zijn dat je oog in oog stond met een zoetwaterkrokodil. En hoe checken ze of het water zoutwaterkrokodil vrij is? Ze plaatsen een rubberen bal ingesmeerd met visolie langs de kant van het water en checken na een paar dagen of er tandafdrukken in staan, daarna is het een kwestie van evacuatie naar een krokodillenfarm. Beetje sneu zou je denken maar de gids vertelde dat, sinds de krokodillen een beschermd diersoort zijn, ze zich ontzettend verveelvoudigd hebben wat gevaarlijke situaties oplevert.
Eén van m’n favoriete watervallen waren de Gumlum falls. Onderaan de waterval kon je zwemmen maar helemaal bovenop de waterval was een ‘infinity pool’ (oneindig). Ook de Buley waterholes waren een waterpret voor iedereen. Het was een soort van rivier met diverse levels en watervalletjes. In het weekend komen hier menig Australiërs relaxen en een biertje drinken in deze natuurlijke jacuzzi’s. Voor hen is het altijd beer o’clock, anywhere, anytime!
In het noorden heb je een aboriginal gebied waar je toestemming voor moet vragen, de tour gaat er niet heen, we zijn alleen bij een uitkijkpunt geweest, maar je zag de naam van het gebied op alle kaarten in alle café’s. Het heet: Arnhemland! Dit is benoemd naar een Nederlands VOC schip ‘de Arnhem’ die in 1623 de noordkust van Australië verkende. Je hebt in het noorden zelfs de Arnhem highway. Raar om Arnhem overal in het noorden van Australië tegen te komen. De groep was soms niet helemaal geïnteresseerd in de omgeving, merkte ik. We kwamen bij een mooie waterval aan en aan het begin van het pad stond een bord met ‘gratis wifi spot’. Iedereen rende er naar toe en ging liever op de gratis wifi dan naar de waterval toe. Ik vond het wel een hilarische situatie en heb er maar een foto van gemaakt…die jeugd van 2016 tegenwoordig!
Rondom de watervallen en op de kampeerterreinen waar we sliepen kwamen we regelmatig grote spinnen tegen. Zoals de Huntsman, een grote, griezelige, witte spin die in de boom zit en geen web maakt maar op jacht gaat. Ook kwam ik regelmatig een Golden orb spider tegen, een geel-zwerte spin, oftewel de Vitesse spin, waarvan het vrouwtje in een groot web zit met diverse kleine mannetjes die ze soms op eet. Girlpower! Als je van je tent naar het toilet ging en je met je hoofdlampje (een Petzel, geleend van broer Bart, thanks big bro!) op de grond scheen, zag je dat het gras regelmatig licht gaf, dit waren reflecterende ogen van spinnen op de grond!Het landschap van West-Australië en North-Territory wordt gekenmerkt door de vele termietenheuvels. Sommige zijn wel meters hoog (zie foto), het weerhoudt de kolonie, die helemaal onder de grond zit, tegen bosbranden. De heuvels zijn gebouwd van o.a. de uitwerpselen en slijm van de grasetende termieten gemengd met zandkorrels. Tja je moet wat voor over hebben om je huisje te beschermen tegen vuur.
Na Kakadu en Litchfield was het tijd om van Darwin naar Alice Springs te rijden, een lange rit van 1500 km! Dat is ongeveer van Arnhem naar Barcelona! We hadden nu een andere gids, een hyperactieve, vrouwelijke hippie waarvan het haar gedurende de dag steeds wilder ging zitten. Ze wist echt alles over de natuur, allerlei Aboriginal verhalen, de geschiedenis, dus super interessant. Zo vertelde ze bijvoorbeeld het verhaal over het ontstaan van de Stuart Highway, de weg van 2800 km die helemaal dwars door Australië van zuid (port Augusta, dichtbij Adelaide) naar noord (Darwin) gaat. John Stuart was de eerste Europeaan die deze tocht heeft gemaakt in de 19e eeuw. Een zware tocht waar hij jaren, in totaal 6 expedities, over heeft gedaan, want elke keer ging hij terug naar de basis in het zuiden vanwege het gebrek aan water, elke keer een stukje verder en dan weer terug. Hij kwam regelmatig aboriginals tegen waar hij mee kon onderhandelen en zij konden hem water aanwijzen. Maar er was ook een groepje die hem weg probeerden te jagen door boemerangs net boven de hoofden van de paarden te gooien, dit plaatsje heet later hoe toepasselijk ook, Attack creek. Ik snap wel dat de aboriginals soms voor hen vreesden, want de paarden vraten alles kaal en dronken de schaarse watermeertjes soms in één teug leeg! Niks bleef er voor de locals over.
Niet veel later na de expedities hebben ze een telegraaflijn van zuid naar noord gebouwd, want het nieuws van Engeland naar Australië duurde soms wel 7 maanden! Na die telegraaflijn duurde het maar 11 minuten. De Stuart highway staat nu ook wel bekend om de tweejaarlijkse World solar challenge, waar de Nederlanders uiteraard ook aan meedoen. In een pub langs de snelweg had de barman een t-shirt van team Eindhoven aan!
We zijn tijdens de rit bij bijzondere plaatsjes gestopt, zoals Daly waters, één van de bekendste pubs van Australië. Binnen ziet het eruit alsof er een obsessieve verzamelaar woont. Slippers, ID kaarten, vlaggen, t shirts, bh’s zijn nog maar een kleine greep uit de verzameling. Ook stopten we bij Karlu Karlu, oftewel Devils Marbles, een natuurverschijnsel waar ronde rode rotsen op mysterieuze wijze op elkaar balanceren. Een plaatsje wat ik niet zo snel vergeet is Wycliffe well, een plaatsje waar mensen UFO’s hebben gezien, net als Roswell in Amerika. We stopten bij een café en tankstation. Voordat we uitstapten deed onze gids ineens een rare hoed met sprieten op, gemaakt van aluminium folie. Ze zei dat iedereen een helm moest maken, want anders zouden de aliens onze hersenen lezen. Nou dat lieten we ons geen tweede keer zeggen dus iedereen maakte een zelf in elkaar geflanste aluminium hoed en zette deze op. We zagen eruit als een stelletje malloten dus iedereen zat ons aan te staren toen we uitstapten. In het café hadden ze echt alles op het gebied van ufo’s en aliens. Natuurlijk hebben we veel rare foto’s gemaakt.
Alles gaat allemaal heeeel erg relaxed in noord- en midden Australië, dus als je toilet verstopt zit kan je hulp niet binnen 1 dag verwachten. NT staat voor Northern Territory maar de mensen die er wonen zeggen ook wel: Not Today, Not Tomorrow…
Op onze campsites hebben we heerlijk buiten onder de sterren in een Australische swag geslapen, een soort van slaapzak met een klein matrasje erin. Onze gids had wat worteltjes om ons heen gelegd dus in de nacht kwamen de wallabies om ons heen knabbelen, wat een topervaring! De swags legden we rondom het kampvuur, het hout verzamelden we zelf elke dag langs de snelweg!
Na 1500 km kwamen we eindelijk aan in Alice Springs, vanaf daar begon het avontuur naar Uluru, de rode rots die op veel Australische ansichtkaarten staat. Zowel geologisch gezien is het een bijzondere rots maar ook op aboriginal gebied is het een heilige plek. Rondom de rots zijn er plekken waar aboriginal art te zien is, sommige inhammen zijn bijvoorbeeld leerplekken voor kinderen, waar ze de muur gebruiken als een schoolbord. De aboriginals gebruiken Dreamtime stories, dat zijn de verhalen van het begin, de creatie van hoe de aarde en alles is gemaakt. De bekendste is van de rainbow serpent, de slang die o.a. rivieren heeft gemaakt en sommige waterplassen bewaakt. Er wordt gezegd dat je ‘m niet wakker moet maken als je daar zwemt, want daar komen natuurrampen van. Uluru heeft ook een verhaal en de gids liet allerlei plekken zien die het verhaal echt tot leven bracht. Rondom Uluru zijn duizenden vliegen die je mond, oren en neus inkruipen dus een charmant vliegnetje voorkwam dit gekriebel. Na een zonsondergang én zonsopgang bij Uluru gingen we op weg naar Kata Tjuta, ook wel many heads genoemd, een bijzondere rode rotsformatie van 36 gevormde heuvels.
De gids liet allerlei bushtucker zien, dat zijn de planten, bloemen, vruchten etc. die je kan eten en gebruiken voor medicijnen. Er is zoveel wat je kan gebruiken maar er was één plat die de gids liet zien die ze niet gebruiken, de pussy cats tail, de aboriginal Pitjanjara zeggen Mala Mala wat ‘pretty but useless’ betekent!
De laatste dag zijn we naar Kings Canyon geweest (een soort van Grand Canyon) met prachtige vormen, kliffen, bomen en Garden of Eden! ’s Ochtends om 7.00 uur stonden we al aan de voet van de Canyon, gewapend met hoofdlampje gingen we 3 uur lang hiken over de Canyon. We hadden prachtige uitzichten en we hoorden dat hier een travestieten film opgenomen was en de bekendste fotoshoot met Elle Mcpherson. Hele belangrijke informatie! Bij één boom fluisterde de gids dat er een bijzondere pygmee koala in deze boom zat. Iedereen was opgewonden en had z’n camera’s klaar…zat er een kleine knuffel koala knijper in de boom…we wisten eigenlijk ook wel dat koala’s niet in het centrum van Australië leven….of niet haha. In de garden of Eden, een zwarte waterplas met veel groen, hebben we uiteraard een appel gegeten, net als Eva van Adam. Na King Canyon was het tijd om weer naar Alice Springs te gaan.
Deze hele tour was echt één van m’n favorieten omdat dit het echte Australië liet zien! Een mooie afsluiter!
Dit was echt mijn allerlaatste blog. Ik wil iedereen graag bedanken die trouw mijn reisblog heeft gevolgd. Jullie zijn er nu vanaf haha. Na bijna anderhalf jaar te hebben gewerkt in Australië en te hebben gereisd in Australië, Filipijnen, Indonesië, Thailand, Nieuw-Zeeland en Fiji met meer dan 25 vluchten en meer dan 80 verschillende accommodaties komt er een einde aan dit grote avontuur. Ik wil Marilijn graag bedanken dat ze me opgezocht heeft in de Filipijnen, het was een geweldige tijd. En ik wil mijn ouders heel erg bedanken voor alle steun en dat ze me hebben opgezocht in Indonesië, een ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Ik heb alles kunnen doen wat ik graag wilde dus ik ben de gelukkigste persoon op aarde en dit is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Ik zie iedereen weer in Nederland!
Liefs Elke
Bedankt Elke