Nieuw-Zeeland deel 2

Zodra aangekomen op het zuideiland zag je meteen al verschil met het noordeiland, veel meer bergen, bossen, meren en watervallen. Noord bestond meer uit grasheuvels, kleinere bergen, uitgestrekte stranden en boerenbedrijven met schapen, schapen en nog eens schapen. Via Marlborough sounds, een wijngebied, kwamen we aan bij Abel Tasman nationaal park. Ja, hier komt de Nederlandse ontdekkingsreiziger van Tasmanië wéér om de hoek kijken, wat een druk mannetje was het toch. De Nederlanders hebben de naam Nieuw-Zeeland bedacht, voor degene die het nog niet wisten (Australië heette vroeger trouwens Nieuw-Holland). Maori´s noemen het land Aotearoa,  wat ‘the long white cloud’ betekent. Abel Tasman nationaal park is een uitgestrekt natuurgebied langs de kust met mooie gekleurde baaitjes waar je kan hiken, kajakken, zeilen, varen met een watertaxi en meer. Ik ben in m’n eentje een paar uur gaan wandelen en heb lekker liggen snurken op een mooi strandje. Ik dacht, heh heh, ff geen backpackers om me heen maar om de 5 minuten groet je tegenliggers die de route andersom aan het doen zijn. Het viel me trouwens op dat als je ‘hi’ zegt, mensen ‘hi’ terug zeggen. Ik ging ineens veranderen naar ‘hello’ en de mensen gingen ook ‘hello’ terug zeggen. Leuke psychologische test tijdens een eenzame wandeling haha. 

De dagen erna zijn we een heel stuk langs de westkust gereden. Een mooie ruige kustlijn met zo hier en daar een strandje. Wel een minpuntje, zandvliegen! Iedereen zat als een idioot de hele tijd om zich heen te slaan en de benen van sommige mensen zagen eruit als opgeblazen aardbeien met tientallen stipjes. Maar m’n busgenoot had hier dé oplossing voor: Goodbye…sandflyyyy! Een spray waar je zelf ook bijna van flauwviel.
Een highlight van deze kustlijn zijn de Punakaiki pancake rocks. Je raadt het al: rotsen die lijken op opgestapelde pannenkoeken (zie foto). Uiteraard kon je daar in een café pannenkoeken bestellen, maar iemand zei dat ze naar rubberen frisbee smaakten, dus ik wacht gewoon tot ik weer in Nederland ben voor een smakelijke pannenkoek. 

Van de kust zijn we weer iets meer het binnenland ingereden richting Franz Josef. Dit dorpje is gebouwd onder aan de Franz Josef gletsjer en vanaf daar zouden we met de helicopter naar de gletsjer vliegen om dan een hike te doen op het ijs. Maar helaas pindakaas, vanwege de wolken werd het geannuleerd. We hebben als troost maar een wandeling naar voet van de berg van de gletsjer gedaan. Uiteindelijk nog een gezellige dag gehad met m’n busgenoten. Nog een sneu feitje over de gletsjer, het zal over 35 jaar helemaal weggesmolten zijn. In de week na ons was er zoveel gletsjer water in de rivier dat het een andere weg insloeg, namelijk door het dorp. En daar komt ook nog eens bij dat het dorp er laatst achter kwam dat ze het dorp op een breuklijn hebben gebouwd en daardoor nu bezig zijn het hele dorp te verhuizen naar de overkant. Nou als dat niet aantrekkelijk is om te wonen weet ik het ook niet meer! 

Vanaf Franz Josef gingen we naar Wanaka, echt een prachtig gebied omringd door bergen en meren. En ja mensen het was 17 maart….ik hoor nu iedereen denken, ja wat is dat dan voor een dag? St. Patricks day natuurlijk! Of voor veel Ieren, Britten, Australiërs en Nieuw-Zeelanders een officiële reden om heel erg dronken te worden. Ik vroeg aan een Ier wat ze eigenlijk vieren op St. Patricks day.  “Nou omdat Saint Patrick de slangen uit Ierland heeft weggejaagd….” Ik dacht dat hij een grapje maakte. Ik vroeg het aan een andere Ier en hij zei precies hetzelfde. Het is dus echt waar van die slangen en o ja, hij heeft ook het Christendom naar Ierland gebracht maar dat is natuurlijk een bijzaak. Onze Ierse buschauffeur had ballonnen meegebracht dus hup op de foto met de ballonnen. Bij één lijkt het net of ik wegvlieg (zie foto). We hebben met een groep een bootcruise gemaakt en daarna werden we in de pub verwend met een geweldig optreden van een goochelaar. Ik werd uitgekozen om hem te assisteren en ik snap nog steeds niet hoe hij het gedaan heeft, maar op een gegeven moment zei hij: `kijk eens op je horloge`… maar m´n horloge zat helemaal niet meer om mijn pols… hij zat om zijn pols! Nou breekt m’n klomp! Ik kreeg ‘m wel terug maar toen ik de goochelaar later in een andere kroeg tegenkwam liep ik er met een grote boog omheen. 

De hoogste berg van Nieuw-Zeeland is Mount Cook en vanaf lake Matheson kan je deze mooi bewonderen, vooral in het spiegelmeer. Op de foto zie je eigenlijk niet wat onder of boven is, je kan de foto gewoon omdraaien, zo’n goede spiegelreflectie heeft het! Voordat we in Queenstown aankwamen hebben we een stop gemaakt bij AJ hacket bridge bungee jump, de eerste commerciële bungeejump van de wereld. Onderaan de sprong dip je je hoofd een stuk in het water van de rivier. We keken allemaal even naar beneden naar de rivier, eeuuh nee bedankt. De jongste van de groep heeft de sprong gewaagd en hij was de held van de dag. 

Queenstown is de stad van de extreme sporten zoals skydive, hanggliden, paragliden, bungee, jetboat etc. En welke daredevil sport heb ik daar gedaan: … Niks, alleen maar een hike. Ohh wat saai! Nee hoor het was één van de mooiste hikes die ik heb gedaan, vooral op de top van de berg hadden we een prachtig uitzicht over het meer van Queenstown en toen de regenboog tevoorschijn kwam, leverde het mooie plaatjes op. Nieuw-Zeeland stikt trouwens van de regenbogen, ik zag er soms wel 6 op een dag. De regenbogen kwamen op een gegeven moment m’n neus uit haha.De dag hadden we afgesloten met de Fergburger, ze zeggen dat dit de lekkerste hamburger van Nieuw-Zeeland is. Iedereen praatte erover, elke dag stonden er rijen dik. Natuurlijk trapten wij ook in deze marketing truc, dus wij moesten dat proeven, anders ben je niet in Queenstown geweest. 

Na Queenstown gingen we naar één van de mooiste plekken van Nieuw-Zeeland: Milford Sound. Dit zijn de mooie fjorden, soort van bergen in het water (net als in Noorwegen), waar je een bootcruise kan doen. Op de ansichtkaarten ziet het er altijd zonnig uit maar toen wij er waren was er storm, regen en wind. Dit was veel beter dan als de zon zou schijnen, want we zagen honderden watervallen! Deze werden door de wind helemaal omhoog geblazen, wat een mysterieus effect opleverde. Met mooi weer en zon is er geen waterval te zien.
Het zuidelijkste puntje moest ik natuurlijk ook even uitproberen: Stewart Island, bekend van de kiwibirds die vooral ‘s nachts actief zijn. Dus met een paar van onze groep gingen we ´s avonds gewapend met zaklamp op pad. En we hadden geluk, want we zagen er één rondsnuffelen in de bosjes. De rest van de groep had er geen gezien, want die waren te druk met bier drinken. 

Na Stewart Island ben ik weer terug naar Wellington gegaan, want ja hoor de ‘Lord of the Rings movieset tour’ stond geboekt! Rondom Wellington zijn ontzettend veel scenes opgenomen. En de tourguide had een map mee met allerlei foto’s van de locaties waar ze scenes hebben opgenomen. Dus als hij een foto liet zien in een bepaald park met een boom erop dan wees hij de boom aan die je dan ook zag op de foto. Wij klappen, ‘oohh’ en ‘aaah’ roepen, en dan een foto maken van de foto en de echte boom haha. Er is zoveel digitaal spul in de film erbij gemaakt dat de rest van de omgeving niet te herkennen is. En zo zijn we heel wat locaties afgegaan. Natuurlijk mochten de attributen niet ontbreken en mochten wij als Legolas, de elf, met pijl, boog, cape én nep elforen op de foto. Nerd alert! In de middag hebben we een rondleiding gekregen in de Weta caves workshop, één van de acht studio’s van Peter Jackson (de regisseur), waar ze maskers, kleding en wapens maken. Wat een ontzettende heerlijke nerddag was het!
Nog even een leuk feitje over de film: Regisseur Peter Jackson wilde voor de Lord of the rings film geluiden van een leger van Uruk hai (soort van uit de kluit gewassen orks = gemene wezens) opnemen. Hij had het briljante idee om tijdens de pauze van een cricketwedstrijd in een stadion in Wellington het publiek hiervoor te gebruiken. Hij instrueerde ze om bepaalde geluiden en woorden na te zeggen en op de grond te stampen als een echt leger. Maar de fans hadden een biertje teveel op, dus tussen de geluidsopnames stonden zo veel scheldwoorden dat ze het helaas niet konden gebruiken voor de film. Jammer, anders was Lord the the rings een komedie geweest! 

Wellington staat ook bekend van het Te Papa museum, wat ‘our place’ betekent. Een ontzettend groot nationaal museum over alles wat met Nieuw-Zeeland te maken heeft. Ze zeggen dat je na een week nog steeds niet alles gezien hebt. Nou je kan je voorstellen dat ik er in 1 dag door heen heb gerend. Moet zeggen dat ik daar de lekkerste latte macchiato ooit heb gehad. Wellington claimt ook dat ze de lekkerste koffie van Nieuw-Zeeland hebben, dus dat klopte als een bus! 

Vanuit Wellington zijn we met de Straybus weer helemaal naar Auckland gereden, en de volgende dag door naar Bay of Islands, en die volgende dag weer door naar het noordelijkste topje van Nieuw-Zeeland, Cape Reinga. Tussen het lange zitten wel één van de oudste en dikste bomen van Nieuw-Zeeland geknuffeld, de Kauri. Na een potje lekker scheuren over de 90 mile beach en een potje glijden met sandboarden kwamen we aan bij de vuurtoren die op de noordelijkste en dus laatste klif van Nieuw-Zeeland staat, soort van einde van de wereld. Met het sandboarden eindigen heel wat mensen onderaan in de bosjes en sommige verloren balans en rolden door het zand naar beneden. Een mooie dag om mijn geweldige Nieuw-Zeeland avontuur af te sluiten. 

Ik raad iedereen aan om naar Nieuw-Zeeland te gaan, het is één van de mooiste landen die ik gezien heb. 
Volgende bestemming is Fiji, wat een straf ;) 

Liefs Elke