Nieuw-Zeeland deel 1
11 mei 2016 - Auckland, Nieuw-Zeeland
Na aankomst in Auckland in Nieuw-Zeeland (hoog in m’n favo landenlijstje) ben ik gelijk op de Stray bus gesprongen, een hop on hop of bus voor backpackers die naar allerlei speciale locaties gaat en heul veul activiteiten aanbiedt. De eerste bestemming was Raglan, een surfdorp met een prachtig strand. Uiteraard ging ik lekker snurken op het strand maar werd wakker gemaakt door de groep, omdat we de zonsondergang gingen kijken met vette fish and chips. Dat laat ik me natuurlijk geen tweede keer zeggen.
De volgende dag stopten we bij de Waitomo caves, een ondergronds netwerk van grotten waar je kan abseilen, ziplinen en survivallen door water en rotsen. Wij hebben met een groepje dat laatste gedaan, en naast het klimmen en klauteren zijn we op opblaasbare banden (het heette tumu toobing) door de glowworm grotten wezen drijven. In het donker zie je honderden lichtjes opgloeien in de grotten. Echt een magisch moment! Glowworm is eigenlijk meer een marketing naam, want het lichtje is eigenlijk poep van een made van een mot, maar dat klinkt natuurlijk niet zo smakelijk voor de toeristen.
Na de Waitomo caves zijn we naar Mourea gereden, waar we uitleg kregen van een Maori familie over de cultuur. We werden ontvangen met een Maori groet, je moest je neus 2 x op elkaar drukken, wat leven betekende (elkaar zuurstof geven/delen). Niet te verwarren met de neuzen op elkaar wrijven zoals de eskimo’s. Een verhaal wat me nog bij bleef is van de zilvervaren, hét symbool van Nieuw-Zeeland. In het bos lieten ze een varen zien die aan de onderkant wit/zilver is en wat ’s nachts oplicht door de maan. Vroeger als Maori’s wilden rondtrekken of jagen dan gingen de mannen eerst en lieten een spoor van zilvervarens achter, uiteraard met de witte kant omhoog. Dan konden de vrouwen en kinderen het spoor volgen in het maanlicht, de laatste draaide de bladeren om naar de gewone groene zijde, zodat ze niet gevolgd konden worden door buitenstaanders. Soort van klein duimpje!
De mannen van onze groep leerden de Haka dans, dat is de strijders dans om de vijand bang te maken. Dit wordt nog altijd door rugbyteams uitgevoerd voor een wedstrijd. Het nationale rugbyteam van Nieuw-Zeeland, de All-Blacks, zijn trouwens net zo populair als de Backstreetboys waren in 1997... Toen de mannen van onze groep de Haka gingen doen, riepen wij vrouwen natuurlijk: shirt off, shirt off! Want met blote borst hoorde erbij vonden wij! Wij vrouwen leerden een dans met een poi, een soort van touw met een harde plastic bal eraan die moeilijk te vangen was. Het ging alle kanten op, maar het ging om het idee. We sliepen in hun Mourea, een traditioneel Maori huis waar ze samen komen om de geesten van hun voorouders te herdenken. ’s Avonds in bed vertelden ze ons nog allerlei verhalen, dus het voelde als een basisschool kamp (zie foto.) Heel gezellig natuurlijk.
De volgende dag kwam er een droom uit: we gingen naar Hobbiton, de filmset van ‘Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’. Voor degene die de films niet kennen (shame on you), dit is het dorp waar de Hobbits wonen. Ze hebben hun best gedaan om het zo echt mogelijk te laten lijken. Het voelde ook echt alsof je in de film rondliep, alleen de Hobbits waren zelf helaas niet aanwezig. Ze hebben ongeveer 45 hobbitholes gemaakt en de tourguide vertelde veel sappige details over hoe het allemaal is ontstaan. Je kan niet in de hobbitholes, want er zit niks achter, alle binnen scenes zijn in een studio opgenomen. Na de opnames van ‘Lord of the Rings’ wilden ze Hobbiton met bulldozers opruimen. Toen ze al aan het afbreken waren zei Peter Jackson (regisseur van de film): ´Jongens bouw het maar weer op, we gaan ‘the Hobbit’ filmen´. De eigenaar (boerenfamilie) van het land zei: ‘Prima, maar dan moeten jullie het nu wel met beter en sterker materiaal maken, want we willen er daarna nog voor 50 jaar een toeristische bezienswaardigheid van maken. Ben benieuwd of er nog steeds toeristen komen 50 jaar na de opnames.
Hobbiton ligt dichtbij Rotorua, een stad dat omgeven is door thermale baden, hotsprings, geisers en rotte eieren lucht. Heerlijk! Ik ben met wat hostelgenoten naar Wai-o-tapu geweest, een nationaal park met dit soort meren, stinkplasjes en hete modderpoelen. Bij één geiser gooien ze elke ochtend om 10.15 uur een soort van natuurlijk prutje in het geisergaatje, zodat het daarna omhoog spuit. Ontzettende toeristische attractie (zie foto).
Ook hebben we vanuit Rotorua fietsen gehuurd bij een… ijscokraam. Bij het inleveren van je fiets kreeg je een gratis ijsje, als kinderen zo blij waren we. We zijn langs het meer van Rotorua gefietst en naar de Red Woods, je raadt het al, een bos wat rood van kleur is.
Vanuit Rotorua hadden we weer een culturele avond maar nu in Lake Aniwhenua. Een locatie prachtig gelegen aan een meer en na een potje slecht middelbaar school volleybal, hadden we een echte traditionele Hungi. Dat is een soort van ondergrondse bbq. Ze warmen stenen op die onder de grond zitten, dan doen ze vlees, groenten en aardappelen in zakken en leggen die over de opgewarmde stenen. Daarna leggen ze natte doeken eroverheen en graven het helemaal in met zand. Na 1,5 uur wachten heb je een voortreffelijke maaltijd met een rookachtig smaakje. Jammie jammie!
Aangezien deze familie in een arme omgeving leven, dragen zij veel bij aan sociale projecten en geven ze de rest van het eten altijd aan de schoolkinderen.
Na een stop in lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland, hebben we een paar nachten bij een soort van cowboy/boer overnacht, de Blue duck station ook wel Whakahoro genoemd. We kwamen wat later aan, want we werden opgehouden door honderden schapen op de weg. Ik had van tevoren een soort van activiteitenpakket geboekt, dus het was een hele actieve dag. Het begon ’s ochtends met een paardrijd tocht van 4 uur door de bergen. Ik hou helemaal niet zo van paarden maar dit vond ik toch wel een kans, want je ging helemaal door de bergen en zag prachtige uitzichten. Beetje met trillende beentjes in het begin, want mijn paard Rocket ging als een raket! Nee hoor, hij was zo sloom als een slak.
Daarna tijd voor nog meer actie: kleiduif schieten. Ik hou helemaal niet van schieten maar dit zat in het pakket wat ik had geboekt haha. En leuk dat ik het uiteindelijk vond, kon er geen genoeg van krijgen. Heb zelfs 6 van de 10 geraakt ook nog! 6 Arme kleiduifjes zijn dus overleden.
Na het schieten gingen we kanoën en kajakken in de rivier. Uiteraard zat ik met de lolbroek van de groep opgescheept die mij elke keer het water in probeerde te gooien vanaf de kano. Het is hem niet gelukt, maar toen ik helemaal op het einde uit m’n kajak probeerde te stappen viel ik in het water. Hij lachte het hardst natuurlijk.
Vanaf het eindpunt van de kano en kajak tocht zijn we met een supersnelle jetboat over de rivier terug gesjeesd met een paar 360 graden rondjes, wat een adrenaline, en kletsnat van het water. De avond hebben we een afgesloten met een sfeervol kampvuur.
Na een dag vol avontuur zijn we de volgende dag een hike gaan doen rondom Tongariro en Ngauruhoe, oftewel Mount Doom van Lord of the Rings. Ik probeer de ring in Mount Doom te gooien (zie foto), maar volgens mij gooi ik net mis.
De laatste stop op het noordeiland was Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en daar hebben we gezellig beerpong (echt een backpackers bier spel) gespeeld. Aangezien ik teammates was met een ander lang Nederlands meisje, hadden wij als teamnaam ‘the tall Hobbits’.
Vanaf Wellington zijn we de ferry overgestoken naar het zuideiland, volgende keer meer daarover.
Leuke weetjes:
- Inwonersaantal mensen Nieuw-Zeeland is 4,5 miljoen. Aantal schapen….40 miljoen!- Maori’s kwamen ongeveer 800 jaar geleden met hun boten (kano’s) vanuit Polynesië, de Engelsen kwamen ongeveer 250 jaar geleden en hebben veel land opgeëist. Vele stukken land behoort nog steeds tot de kroon van Engeland. Op het land laten ze pijnbomen (pinetrees) groeien die 2 x zo snel groeien vergeleken in Canada, vanwege vruchtbare grond (groeien in 35 jaar i.p.v. 70 jaar). Daarna worden ze gekapt met een machine en dan voor veel geld aan China verkocht. Er is dus weinig werkgelegenheid voor de Maori’s die eerst houthakkers waren. Sommige stukken land krijgen de Maori’s terug in 2040 ofzo, want dan zijn de bomen volgroeid en worden ze gekapt en verkocht.
- Er wonen best veel Nederlandse boeren in Nieuw-Zeeland, soms hele dutchie dorpen, dus als je af en toe een windmolen tegenkwam was dat heel normaal.
- Ze hebben een hele mooie sport op het noordeiland: rubberen kaplaarsen gooien. Helaas niet geprobeerd.
- Nieuw-Zeeland ligt precies op een breuklijn, 2 tektonische platen, waardoor er zoveel bergen, meren en vulkanen zijn. Dat levert natuurlijk de mooie ansichtfoto’s op.
Tot de volgende keer!
Liefs Elke
De volgende dag stopten we bij de Waitomo caves, een ondergronds netwerk van grotten waar je kan abseilen, ziplinen en survivallen door water en rotsen. Wij hebben met een groepje dat laatste gedaan, en naast het klimmen en klauteren zijn we op opblaasbare banden (het heette tumu toobing) door de glowworm grotten wezen drijven. In het donker zie je honderden lichtjes opgloeien in de grotten. Echt een magisch moment! Glowworm is eigenlijk meer een marketing naam, want het lichtje is eigenlijk poep van een made van een mot, maar dat klinkt natuurlijk niet zo smakelijk voor de toeristen.
Na de Waitomo caves zijn we naar Mourea gereden, waar we uitleg kregen van een Maori familie over de cultuur. We werden ontvangen met een Maori groet, je moest je neus 2 x op elkaar drukken, wat leven betekende (elkaar zuurstof geven/delen). Niet te verwarren met de neuzen op elkaar wrijven zoals de eskimo’s. Een verhaal wat me nog bij bleef is van de zilvervaren, hét symbool van Nieuw-Zeeland. In het bos lieten ze een varen zien die aan de onderkant wit/zilver is en wat ’s nachts oplicht door de maan. Vroeger als Maori’s wilden rondtrekken of jagen dan gingen de mannen eerst en lieten een spoor van zilvervarens achter, uiteraard met de witte kant omhoog. Dan konden de vrouwen en kinderen het spoor volgen in het maanlicht, de laatste draaide de bladeren om naar de gewone groene zijde, zodat ze niet gevolgd konden worden door buitenstaanders. Soort van klein duimpje!
De mannen van onze groep leerden de Haka dans, dat is de strijders dans om de vijand bang te maken. Dit wordt nog altijd door rugbyteams uitgevoerd voor een wedstrijd. Het nationale rugbyteam van Nieuw-Zeeland, de All-Blacks, zijn trouwens net zo populair als de Backstreetboys waren in 1997... Toen de mannen van onze groep de Haka gingen doen, riepen wij vrouwen natuurlijk: shirt off, shirt off! Want met blote borst hoorde erbij vonden wij! Wij vrouwen leerden een dans met een poi, een soort van touw met een harde plastic bal eraan die moeilijk te vangen was. Het ging alle kanten op, maar het ging om het idee. We sliepen in hun Mourea, een traditioneel Maori huis waar ze samen komen om de geesten van hun voorouders te herdenken. ’s Avonds in bed vertelden ze ons nog allerlei verhalen, dus het voelde als een basisschool kamp (zie foto.) Heel gezellig natuurlijk.
De volgende dag kwam er een droom uit: we gingen naar Hobbiton, de filmset van ‘Lord of the Rings’ en ‘The Hobbit’. Voor degene die de films niet kennen (shame on you), dit is het dorp waar de Hobbits wonen. Ze hebben hun best gedaan om het zo echt mogelijk te laten lijken. Het voelde ook echt alsof je in de film rondliep, alleen de Hobbits waren zelf helaas niet aanwezig. Ze hebben ongeveer 45 hobbitholes gemaakt en de tourguide vertelde veel sappige details over hoe het allemaal is ontstaan. Je kan niet in de hobbitholes, want er zit niks achter, alle binnen scenes zijn in een studio opgenomen. Na de opnames van ‘Lord of the Rings’ wilden ze Hobbiton met bulldozers opruimen. Toen ze al aan het afbreken waren zei Peter Jackson (regisseur van de film): ´Jongens bouw het maar weer op, we gaan ‘the Hobbit’ filmen´. De eigenaar (boerenfamilie) van het land zei: ‘Prima, maar dan moeten jullie het nu wel met beter en sterker materiaal maken, want we willen er daarna nog voor 50 jaar een toeristische bezienswaardigheid van maken. Ben benieuwd of er nog steeds toeristen komen 50 jaar na de opnames.
Hobbiton ligt dichtbij Rotorua, een stad dat omgeven is door thermale baden, hotsprings, geisers en rotte eieren lucht. Heerlijk! Ik ben met wat hostelgenoten naar Wai-o-tapu geweest, een nationaal park met dit soort meren, stinkplasjes en hete modderpoelen. Bij één geiser gooien ze elke ochtend om 10.15 uur een soort van natuurlijk prutje in het geisergaatje, zodat het daarna omhoog spuit. Ontzettende toeristische attractie (zie foto).
Ook hebben we vanuit Rotorua fietsen gehuurd bij een… ijscokraam. Bij het inleveren van je fiets kreeg je een gratis ijsje, als kinderen zo blij waren we. We zijn langs het meer van Rotorua gefietst en naar de Red Woods, je raadt het al, een bos wat rood van kleur is.
Vanuit Rotorua hadden we weer een culturele avond maar nu in Lake Aniwhenua. Een locatie prachtig gelegen aan een meer en na een potje slecht middelbaar school volleybal, hadden we een echte traditionele Hungi. Dat is een soort van ondergrondse bbq. Ze warmen stenen op die onder de grond zitten, dan doen ze vlees, groenten en aardappelen in zakken en leggen die over de opgewarmde stenen. Daarna leggen ze natte doeken eroverheen en graven het helemaal in met zand. Na 1,5 uur wachten heb je een voortreffelijke maaltijd met een rookachtig smaakje. Jammie jammie!
Aangezien deze familie in een arme omgeving leven, dragen zij veel bij aan sociale projecten en geven ze de rest van het eten altijd aan de schoolkinderen.
Na een stop in lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland, hebben we een paar nachten bij een soort van cowboy/boer overnacht, de Blue duck station ook wel Whakahoro genoemd. We kwamen wat later aan, want we werden opgehouden door honderden schapen op de weg. Ik had van tevoren een soort van activiteitenpakket geboekt, dus het was een hele actieve dag. Het begon ’s ochtends met een paardrijd tocht van 4 uur door de bergen. Ik hou helemaal niet zo van paarden maar dit vond ik toch wel een kans, want je ging helemaal door de bergen en zag prachtige uitzichten. Beetje met trillende beentjes in het begin, want mijn paard Rocket ging als een raket! Nee hoor, hij was zo sloom als een slak.
Daarna tijd voor nog meer actie: kleiduif schieten. Ik hou helemaal niet van schieten maar dit zat in het pakket wat ik had geboekt haha. En leuk dat ik het uiteindelijk vond, kon er geen genoeg van krijgen. Heb zelfs 6 van de 10 geraakt ook nog! 6 Arme kleiduifjes zijn dus overleden.
Na het schieten gingen we kanoën en kajakken in de rivier. Uiteraard zat ik met de lolbroek van de groep opgescheept die mij elke keer het water in probeerde te gooien vanaf de kano. Het is hem niet gelukt, maar toen ik helemaal op het einde uit m’n kajak probeerde te stappen viel ik in het water. Hij lachte het hardst natuurlijk.
Vanaf het eindpunt van de kano en kajak tocht zijn we met een supersnelle jetboat over de rivier terug gesjeesd met een paar 360 graden rondjes, wat een adrenaline, en kletsnat van het water. De avond hebben we een afgesloten met een sfeervol kampvuur.
Na een dag vol avontuur zijn we de volgende dag een hike gaan doen rondom Tongariro en Ngauruhoe, oftewel Mount Doom van Lord of the Rings. Ik probeer de ring in Mount Doom te gooien (zie foto), maar volgens mij gooi ik net mis.
De laatste stop op het noordeiland was Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en daar hebben we gezellig beerpong (echt een backpackers bier spel) gespeeld. Aangezien ik teammates was met een ander lang Nederlands meisje, hadden wij als teamnaam ‘the tall Hobbits’.
Vanaf Wellington zijn we de ferry overgestoken naar het zuideiland, volgende keer meer daarover.
Leuke weetjes:
- Inwonersaantal mensen Nieuw-Zeeland is 4,5 miljoen. Aantal schapen….40 miljoen!- Maori’s kwamen ongeveer 800 jaar geleden met hun boten (kano’s) vanuit Polynesië, de Engelsen kwamen ongeveer 250 jaar geleden en hebben veel land opgeëist. Vele stukken land behoort nog steeds tot de kroon van Engeland. Op het land laten ze pijnbomen (pinetrees) groeien die 2 x zo snel groeien vergeleken in Canada, vanwege vruchtbare grond (groeien in 35 jaar i.p.v. 70 jaar). Daarna worden ze gekapt met een machine en dan voor veel geld aan China verkocht. Er is dus weinig werkgelegenheid voor de Maori’s die eerst houthakkers waren. Sommige stukken land krijgen de Maori’s terug in 2040 ofzo, want dan zijn de bomen volgroeid en worden ze gekapt en verkocht.
- Er wonen best veel Nederlandse boeren in Nieuw-Zeeland, soms hele dutchie dorpen, dus als je af en toe een windmolen tegenkwam was dat heel normaal.
- Ze hebben een hele mooie sport op het noordeiland: rubberen kaplaarsen gooien. Helaas niet geprobeerd.
- Nieuw-Zeeland ligt precies op een breuklijn, 2 tektonische platen, waardoor er zoveel bergen, meren en vulkanen zijn. Dat levert natuurlijk de mooie ansichtfoto’s op.
Tot de volgende keer!
Liefs Elke
Wat veel leuke actieve dingen heb je gedaan! Mooie pics ook nog ff flink genieten van de avonturen de laatste weken en tot heel snel liefs Greke